زندانی که این هفته اعتصاب غذا را در زندان خیابان بارتون همیلتون آغاز کرد، گفت که مشکلات کارکنان و یک سیستم خراب پشت وخامت شرایط در بازداشتگاه است.

جسی بول در مصاحبه ای تلفنی پنجشنبه به سی بی سی همیلتون گفت: “این کسالت آور است… زندگی ها در خطر است.”

اعتصاب صبح چهارشنبه در حالی آغاز شد که زندانیان می‌گویند قرنطینه مداوم، کمبود وقت در فضای باز و ترس از دست دادن دسترسی به کانال‌های تلویزیونی تخصصی است.

نام رسمی زندان با حداکثر امنیت، بازداشتگاه همیلتون-ونتورث است.

سدار هاپرتون، داوطلب پروژه همبستگی زندانیان بارتون، روز پنجشنبه گفت که تعداد زندانیان اعتصاب کننده اکنون تقریباً 180 نفر است.

زندانی: «اصلاً هیچ نگهبان اضافی وجود ندارد

بول گفت که در دو ماه گذشته فقط یک بار توانسته است به حیاط دسترسی داشته باشد و هوای تازه نفس بکشد، به دلیل کمبود کارکنان.

او گفت: “اگر یکی از نگهبانان آن روز برای سر کار حاضر نشود… ما هیچ حیاطی نداریم.”

“اصلاً هیچ نگهبان اضافی وجود ندارد.”

اندرو موریسون، سخنگوی وزارت دادگستری انتاریو، به سی بی سی همیلتون گفت که یک پروژه تعمیر و نگهداری در حیاط زمان محدودی در خارج از خانه دارد، اما “برنامه منظم محوطه” از سر گرفته شده است.

با این حال، بول گفت، زمان در فضای باز حتی قبل از شروع کار ساخت و ساز یک مسئله بود.

بول گفت که قرنطینه مسئله دیگری است. او گفت که نتیجه آن‌ها این است که سه نفر در یک سلول با هم نگه داشته می‌شوند، علیرغم اینکه تنها برای یک نفر فضای کافی وجود دارد.

هاپرتون قبلاً گفته بود که برخی از قرنطینه ها سه روز به طول انجامیده است.

به گفته بول، زندانیان در حین قرنطینه به آب گرم یا کوزه برای ادرار کردن دسترسی ندارند.

او گفت: «هر زمان که ما را قفل می کنند، این فقط یک مسئله کارکنان است… دلیلش این نیست که ما در حال دعوا یا مشروب هستیم.

سه نفر بودن در یک سلول، غذا خوردن در جایی که از حمام استفاده می کنید، حبس شدن در یک سلول گرم در وسط تابستان – نه.

موریسون گفت که در هفته گذشته قرنطینه هایی در این زندان وجود داشته است، اما او مدت زمان آنها یا اینکه آیا آنها بیشتر شده اند را تأیید نکرد.

او گفت که قرنطینه ها به دلایل متعددی از جمله حوادث امنیتی، جستجوها، کنترل بیماری های عفونی، غیبت کارکنان، نگهداری و سایر مسائل انجام می شود.

سخنگوی وزارت دادگستری گفت: «در صورت امکان، قرنطینه های جزئی همیشه برای ادامه ملاقات ها، دوش گرفتن و برنامه های زندانیان ترجیح داده می شود.

زندانی سیستم را مقصر می داند نه کارکنان

به گفته بول، دسترسی به نامه نیز یک مشکل بوده است، و دولت محدودیت می‌کند که زندانیان بتوانند با آنها نامه بنویسند.

بول گفت: «این برخلاف حقوق ماست.

او گفت که به او گفته شده است که دولت به این موضوعات رسیدگی خواهد کرد.

موریسون گفت که نامه های زندانی “به طور معمول برای اهداف امنیتی بررسی می شود” و پس از پاکسازی پروتکل های امنیتی به زندانیان تحویل داده می شود.

بول گفت که در طول مدتی که در زندان بود، فقط می‌توانست پتویش را عوض کند تا تمیز شود و اگر خوش شانس باشد، یک بار در ماه ملحفه‌های جدید دریافت می‌کند.

او گفت خود کارگران مقصر نیستند. در واقع، بول گفت، آنها “عالی” هستند. در عوض، او سیستم گسترده تر را مقصر می داند.

بول می‌گوید: «راه‌حل‌هایی برای این وجود دارد و همه فقط یک f–k نمی‌دهند.»

من فقط احساس می کنم این یکی از آن موقعیت هایی است که هرگز حل نمی شود … این یک سیستم خراب است.

موریسون گفت که کارکنان وزارتخانه روزانه سخت کار می کنند تا از زندانیان مراقبت کنند.

این وزارتخانه به کارکنان و مدیریت بازداشتگاه همیلتون-ونتورث اطمینان دارد تا به حمایت و نگهداری ایمن از زندانیان در طول مدت حبس ادامه دهند.»

بول همچنین گفت که او پیامی برای افرادی دارد که می‌گویند زندانیان مستحق ماندن در شرایط وخیم هستند – درباره زندانیان قضاوت فوری نکنید.

او می‌گوید: «بچه‌های زیادی در اینجا هستند که استعدادهای زیادی دارند، بسیار باهوش، هنرمند، خانواده و شغل دارند و در جایی اشتباه کرده‌اند.

“مردم انسانیت را فراموش می کنند… من واقعاً با تمام وجودم احساس می کنم که باید در سطحی بالاتر از اداره زندان مراقبت شود… ما نیز مردم هستیم.”