دانش آموزان کلاس ششم سوفی مک کانل و ادل لملن مدتی است که با همکلاسی خود سباستین ون هاینینگن بهترین دوست بوده اند.

ون هاینینگن اوتیسم دارد و غیرکلامی است، اما این مانع از ایجاد ارتباط ویژه با لملن و مک کانل نشد.

مک‌کانل به سی‌بی‌سی نیوز گفت: «من واقعاً دوست دارم که عجیب و غریب، او فقط به سمت من می‌آید و در میان طبقه متوسط ​​مرا در آغوش می‌گیرد.

این زوج اوایل این هفته به دلیل تلاش‌هایشان برای دوستی خوب در جامعه مورد تقدیر قرار گرفتند.

لملن و مک کانل روز چهارشنبه به عنوان بخشی از برنامه به رسمیت شناختن زنان پیشرو، دختران پیشرو، ساختن جوامع، جایزه ای را از دفتر NDP MPP کاترین فیف دریافت کردند.

این برنامه از کمک های قابل توجه زنان و دخترانی که در واترلو زندگی می کنند، تجلیل می کند. اما لملن و مک کانل می گویند دوستی آنها با ون هاینینگن بر هر جایزه ای برتری دارد.

لملن به سی‌بی‌سی نیوز گفت: “برنده شدن این جایزه به اندازه دوستی من، سباستین و سوفی نیست. همیشه بیشتر از هر چیز دیگری در دنیا خواهد بود.”

مک کانل افزود: “همینطور، من افتخار می کنم و وقتی جایزه را گرفتم تا حدودی شوکه شدم، زیرا می گفتم چرا این جایزه را می برم؟ من فقط دوست او هستم.”

لملن گفت که او تقریباً سه سال پیش با ون هاینینگن آشنا شد، زمانی که او یک دانش آموز جدید در مدرسه ابتدایی کاتولیک بانوی لوردس بود.

او گفت: “من همین الان سباستین را دیدم و فکر کردم که او یک شخص بسیار باحال است، بنابراین شروع به بازی با او کردم و خودم را معرفی کردم و شروع کردم به معاشرت با او تا زمانی که او احساس راحتی کرد و توانست نام من را بگوید.”

مک کانل گفت که از کلاس اول با ون هاینینگن دوست بوده و با او و دستیار آموزشی اش خانم مارتین به خوبی آشنا شده است.

مک‌دانل به یاد می‌آورد که در تعطیلات گذشته با لملن و ون هاینینگن به یک کالسکه سواری رفته بودیم، هدیه کریسمس خانم مارتین.

مک کانل گفت: «این واقعاً بسیار سرگرم کننده بود.

او در اطراف کودکان، به خصوص آنها لبخند می زند.

از دیدگاه جانت مک لافلین – مادر ون هاینینگن – او تأثیر مثبتی را دیده است که دوستی مک کانل و لملن بر پسرش گذاشته است.

مک لافلین می‌گوید: «او همیشه بسیار درون‌گرا بوده است، اما از زمانی که آنها را در زندگی‌اش داشته‌ام، او را بیشتر دیده‌ام که از پوسته‌اش بیرون می‌آید، او در اطراف کودکان، به‌ویژه آنها لبخند می‌زند.

مک لافلین می‌گوید خوشحال است که پسرش دو دوست دارد که مراقب او هستند و مطمئن می‌شوند که او احساس مشارکت دارد.

او گفت: “بیشتر بچه ها به سباستین با تردید یا ترس واکنش نشان می دهند یا او را مسخره می کنند و این باعث درد شدید من می شود.”

اینکه این دو دختر الگوبرداری کنند که نشان دادن درگیر بودن به کسی و دیدن عکس‌العمل او، فقط به من نشان می‌دهد که انسانیت می‌تواند خوب باشد و مردم می‌توانند به گذشته تفاوت‌های آشکار نگاه کنند تا زیبایی درون را پیدا کنند.

مک لافلین گفت که اقدامات لملن و مک کانل به همکلاسی های پسرش نیز الهام گرفته است که همین کار را انجام دهند. برای مثال، ون هاینینگن طرفدار زیادی از آب نبات نیست، اما همه در کلاس او می‌دانند که او ترجیح می‌دهد برای هالووین یا روز ولنتاین، چیپس تورتیلا بخورد.

به همین دلیل مک لافلین و خانم مارتین مک کانل و لملن را نامزد دریافت این جایزه کردند. مک لافلین گفت که امیدوار است کودکان و خانواده‌های دیگر به این فکر کنند که چه کاری می‌توانند انجام دهند تا دیگران احساس مشارکت داشته باشند، چه در مدرسه، چه گروه‌های بازی یا باشگاه.

پیام لملن و مک کانل به بچه های دیگری که ممکن است دوستی مانند ون هاینینگن داشته باشند این است که متفاوت را در آغوش بگیرند زیرا متفاوت بودن خاص است.

لملن می‌گوید: «قبل از قضاوت از روی ظاهر و پوشش، ابتدا باید آنها را بشناسید، زیرا آنها می‌توانند شخصیتی واقعاً عالی و واقعاً باحال باشند.

مک کانل گفت: “گاهی ممکن است سخت باشد. گاهی اوقات آنها با شما ارتباط برقرار نمی کنند، اما شما فقط دوباره تلاش می کنید و ممکن است متفاوت باشد، اما متفاوت بودن چیز بدی نیست. متفاوت بودن عالی است و خاص است.”