آشپزخانه به دنبال حذف بسترهای بتنی نهر برای جلوگیری از سیل است

شهر کیچنر به دنبال خنثی سازی طرح های عمرانی دهه های 1960 و 1970 است و در عین حال خطر سیل را در بخشی از شهر کاهش می دهد.

نهرهای اشنایدر و شومیکر بخشی از سیستم مدیریت آب طوفان شهر هستند. هنگام بارندگی، آب آن منطقه به دو کانال و پایین دست به رودخانه گراند هدایت می شود.

نیک گولان، مدیر برنامه‌ریزی و برنامه‌ریزی خدمات شهری، می‌گوید: «در دهه‌های 60 و 70، فلسفه حاکم در آن زمان این بود که آب روان‌آب را با بیشترین سرعت ممکن به سمت پایین و به سمت پایین‌دست منتقل کنیم، و سریع‌ترین راه برای انجام این کار این بود که همه چیز را با بتن بپوشانیم.» برای سرویس بهداشتی و آب طوفان برای شهر کیچنر.

او گفت که آنها اکنون بهتر می دانند. بسترهای بتنی نهر برای مدیریت سیل یا محیط زیست مناسب نیستند.

پوشاندن یک نهر طبیعی با بتن، تمام زیستگاه را برای هر تعداد موجود و ماهی از بین می برد، اما همچنین آب را سریعتر حرکت می دهد و هنگامی که پوشش بتنی در نهایت به پایان می رسد، که می شود، آنگاه شما آب با انرژی بسیار بالا وارد یک سیستم طبیعی می شوید و باعث می شود فرسایش و آسیب زیاد.»

زیستگاه: پارو زدن در تالاب های شهری

با لورا کینگ، یکی از افرادی که سعی در حفظ اکوسیستم های منحصر به فرد نیوفاندلند و پایتخت لابرادور دارد، آشنا شوید.

هر گونه تغییر در بستر نهر نیاز به ارزیابی زیست محیطی دارد. به عنوان بخشی از این روند، یک جلسه مشارکت عمومی در زمین گلف راک وی پنجشنبه شب از ساعت 6 بعد از ظهر تا 8 بعد از ظهر برگزار می شود.

چرخه هیدرولوژیک شکسته

گولان گفت، یکی دیگر از مسائل دیگر در مورد طراحی فعلی این است که با تشدید توسعه، ساختمان‌های بیشتر، آسفالت و بتن زمین کمتری در اطراف نهرها باقی می‌گذارند که می‌توانند هنگام بارندگی آب را جذب کنند.

گولان گفت: چرخه طبیعی هیدرولوژیک شکسته شده است و آب توانایی جذب در زمین را ندارد. “و رواناب سطحی بسیار بیشتری به نهرها می رود.”

در طوفان‌های بزرگ و بارندگی‌های ناگهانی، نهرها ظرفیت نگهداری آب را ندارند. وی گفت که نتیجه آن گسترش دشت های سیلابی در این منطقه است.

وسعت طوفانی که شهر در برابر آن محافظت می کند، مانند طوفان هیزل در سال 1954، یک اتفاق در هر 100 سال است.

یک نقشه سطح وسیع تری را نشان می دهد که در صورت وقوع طوفان های شدید، نهرها در آن سیل خواهند آمد.
نهرهای اشنایدر و شومیکر از منطقه مرکزی کیچنر عبور می کنند. در جایی که این دو به هم می رسند، دشت سیلابی منطقه ای بسیار بزرگتر از خود نهرها را پوشش می دهد: از خیابان چارلز ای تا خیابان کورتلند، از استرلینگ تا خیابان سیدنی. (سازمان حفاظت از رودخانه بزرگ)

بیش از کاهش خطر

جوآنا ایگوم، مدیر عامل زیرساخت های مقاوم در برابر آب و هوا در مرکز دست نخورده سازگاری با آب و هوا در دانشگاه واترلو، می گوید: با ایجاد این تغییرات، شهر می تواند بیش از کاهش خطرات انجام دهد.

ایگوم که مشاور بخش قبلی این پروژه بومی‌سازی بود، گفت: «ما این نوع پروژه‌ها را کم‌فروش می‌کنیم. او کار مشابهی را در لندن، انگلستان انجام داد و می‌گوید که فرصتی برای کسب سود بیشتر با «فکر کردن خارج از چارچوب» وجود دارد.

ایگوم گفت: «مسیرهای پیاده‌روی، هیئت‌های آموزشی عمومی – چگونه می‌توانید از یک پروژه بازسازی پول بیشتری دریافت کنید.

Kitchener کانال های طوفان دیگری را در دهه گذشته طبیعی کرده است.

در سال 2014، شهر روند مشابهی را در 1.7 کیلومتری نهر فیلسینگر در جنوب غربی کیچنر آغاز کرد. طبق یک خبر، در آن زمان این طولانی‌ترین بخش برداشت بتن در انتاریو بود.

شهر و مشاور Stantec برنده جایزه طراحی و ساخت الماس از مهندسان مشاور انتاریو برای کار خود در طبیعی کردن Filsinger Creek شدند.