هیدروژن پراکسید مدام به تیتر محلول آبی تولید می شود و به صورت تجاری در غلظت های 3 تا 98 درصد هیدروژن پراکساید عرضه می آب اکسیژنه کم یاب پترو شود. آب اکسیژنه در اثر گرما و قبل از وصال به نقطه جوش تجزیه می گردد و همینطور کلیدی گذشت زمان، به آب و اکسیژن تبدیل میگردد، که همین عمل جزء‌جزء‌کردن در محیط بازی سریعتر و در گوشه و کنار اسیدی کندتر از محفظه خنثی شکل می گیرد. خاصیت اکسید کننده هیدروژن پراکسید آن را برای استعمال در اثاثیه آرایشی و طبی به تیتر ضد عفونی کننده و سپید کننده مطلوب می کند. خاصیت اکسید کنندگی آب اکسیژنه به علت سهولت آزاد شدن يک اتم اکسیژن فعال است. چرم به طور معمول اهمیت یونهای فلزی حاصل از تیمار میباشد و تقریباً فورا پس از تماس اهمیت همین ماده، آتش میگیرد. سرعت تجزیه آب اکسیژنه در غیاب کاتالیزور دوچندان ملایم و آهسته هست اما در حضور فلزاتی نظیر پلاتین، نقره و یا این که ترکیباتی چون منیزیم دی اکسید واکنش شدت می گیرد و به همین برهان آب اکسیژنه را در ظروف غیر فلزی به همراه یک پایدار کننده نظیر اوره محافظت می کنند. همین ماده به عنوان اکسید کننده، ماده سپید کننده و ضد عفونی کننده به کارگیری می شود. آب اکسیژنه آزمایشگاهی: برای انجام آزمایش های تحقیقاتی و پژوهشی و در واکنش های متفاوت شیمیایی به کارگیری می شود. این مقدار همچنین برای پیش تیمار بذر ها برای در دست گرفتن عفونت های قارچی مناسب است. در اثر حرارت آب اکسیژنه ممکن میباشد انفجار رخ دهد. در محصولات محافظت شخصی، مانند مواد رنگی و خمیردندانها، پراکسید هیدروژن به عنوان یک ماده اکسید کننده عمل می‌کند و اثر روشن کنندگی / سفید کنندگی را ارائه میدهد. هیدروژن پراکساید، اگر چه یک ماده غیر قابل اشتعال است، اما یک دلیل اکسید کننده کار کشته می باشد که می تواند در شکل تماس حیاتی مواد آلی سبب ساز ایجاد احتراق خود به خودی شود. شما می توانید از مخلوطی از دو نصیب هیدروژن پراکسید و یک قسمت مواد شوینده برای مقابله با این لکه آب اکسیژنه به جهت گوش ها به کارگیری کنید. یک کاربرد آب اکسیژنه به کارگیری به تیتر ماده اول شوینده و بهداشتی می باشد.