در این گزارش آمده است ، به دنبال سالی كه مردم 3.2 میلیون مراجعه به بانك های مواد غذایی داشته اند ، تعداد بازدیدكنندگان برای اولین بار از بانك غذا در 4 ماه اول همه گیری 26.5 درصد افزایش یافته است.

کارولین استوارت مدیر اجرایی گفت: “این بدان معناست که ما افراد کاملاً جدیدی را می بینیم که هرگز به خدمات ما مراجعه نکرده اند و کسانی که قبلاً به خدمات ما دسترسی پیدا کرده اند در زندگی مشکلات بیشتری نسبت به آنچه قبلاً مجبور بوده اند تجربه می کنند.” “این برای ما بسیار نگران کننده است.”

قبل از همه گیری

بین اول آوریل 2019 و 31 مارس 2020 ، این گزارش گفت 537،575 نفر به بانک های مواد غذایی دسترسی پیدا کرده اند – 5.3 درصد افزایش نسبت به سال گذشته – و یک سوم این بازدیدکنندگان کودک هستند.

تعداد کل بازدیدها به 3،282،500 رسیده است که 7.3 درصد بیشتر از سال گذشته است.

فید انتاریو کمبود مسکن ارزان قیمت ، برنامه های کمکی اجتماعی کافی و رشد اشتغال نامطمئن (مانند کار نیمه وقت و گاه به گاه) را به عنوان سه عامل اصلی استفاده از بانک مواد غذایی ذکر کرده است.

استوارت افزود ، انتاریو بیشترین تعداد کارگر حداقل دستمزد را نیز در کشور دارد ، و خاطرنشان کرد که کار ناخوشایند تحت تأثیر همه گیری همه گیر قرار گرفته است.

در این گزارش آمده است که 65.7 درصد بازدیدکنندگان بانک های غذایی کمک های اجتماعی را منبع اصلی درآمد خود عنوان می کنند. همچنین در طی چهار سال گذشته 44 درصد افراد شاغل بیشتر به بانک های غذا دسترسی پیدا کرده اند.

استوارت گفت: “با ادامه رشد این اعداد ، این نگرانی برای ما ایجاد می شود كه درآمد با آنچه كه همه برای تأمین اساسی ترین هزینه زندگی خود نیاز دارند مطابقت نداشته باشد.”

“همه چیز به طور فزاینده ای از دسترس همه خارج می شود.”

پرداخت هزینه مسکن به معنای عدم بالشتک مالی است

استوارت گفت ، قبل از همه گیری ، مردم در حال حاضر با استرس شدید ناشی از فقر زندگی می کردند ، دلار می کشیدند و به طور بالقوه قادر به تأمین هزینه های زندگی نبودند.

حدود 86 درصد بازدید کنندگان بانک مواد غذایی اجاره ای هستند یا مستاجر مسکن اجتماعی بیشتر درآمد ماهانه خود را صرف مسکن می کنند. فید انتاریو خاطرنشان می کند که پس انداز یا “کوسن مالی” برای جبران خسارات در مواقع اضطراری برای افراد کم درآمد تقریباً غیرممکن است.

همراه با یک سال که اضطراب بیشتری را ایجاد می کند و خواستار هزینه های اضافی می شود – مانند PPE ، ماندن در خانه به دلایل بهداشتی و از دست دادن خدمات اجتماعی – “صدها هزار نفر” فاقد امکان تأمین نیازهای اساسی بودند.

در این گزارش آمده است: سه دلیل اصلی که مردم از وعده های غذایی خودداری می کنند کمک به هزینه های اجاره ، آب و برق و قبض های تلفن یا اینترنت بود.

استوارت گفت: “من فکر می کنم این مسئله فوق العاده مشکل ساز است. هیچ کس مجبور نیست که این انتخاب ها را انجام دهد. این انتخاب های غیرممکن برای هر کسی است.”

افزایش تقاضا

در طی دو ماه اول ، دسترسی به غذا و پشتیبانی از غذا نیز شماره یک دلیل تماس مردم با انتاریو 211 شد – خط کمک جامعه و خدمات اجتماعی.

استوارت گفت این ممکن است از ترس بسته شدن این خدمات اساسی باشد.

وی گفت ، اما بانک های غذایی به طور شبانه روزی با منابع و پرسنل محدود برای دستیابی به دستورالعمل های بیماری همه گیر کار کرده اند. هیچ کدام تعطیل نشده اند.

آنها برنامه های جدید پشتیبانی غذایی اضطراری را پیاده سازی کرده اند و مقدار غذای ارائه شده را افزایش داده اند تا تعداد بازدیدها را کاهش دهند. برخی از آنها سرویس تحویل در منزل را نیز ارائه می دهند و سرویس درایو را از طریق آن باز می کنند.

در اینجا نگاهی می اندازیم که چگونه تقاضا در مراکز مختلف استان پس از بروز همه گیری افزایش می یابد:

• بانک غذایی روزانه نان در GTA تقریباً به 20،000 نفر در هفته خدمات می دهد.
• بانک غذایی میسیساگا با افزایش 120 درصدی مصرف کنندگان برای اولین بار مواجه شد.
• 400٪ از افراد نیازمند پشتیبانی غذایی ، بانک غذا اتاوا تماس تلفنی بیشتری داشته است.
• مرکز راهنمایی بیکاران در ویندزور دو برابر میزان دسترسی خانوارها به خدماتشان بود.
• ارتش نجات در اوون صدا بیش از 400 نفر را در 9 روز ابتلا به بیماری همه گیر مشاهده کرد ، که نزدیک به تعداد افرادی است که در یک ماه خدمت می کنند.
• Community Care West Niagara در لینکلن 20 درصد در افرادی که از خدمات خود استفاده می کنند افزایش داشته است.
• یک آژانس بانک غذایی سودبری شاهد جهش 150 درصدی افرادی بود که به پشتیبانی غذایی اضطراری دسترسی داشتند.

اخراج ، چالش های مالی

فقط در ماه سپتامبر 10 درصد بیشتر از زمان مشابه سال گذشته از بانک های مواد غذایی بازدید شده است.

هنگامی که Feed Ontario در ماه سپتامبر حدود 200 بازدید کننده از بانک مواد غذایی را بررسی کرد ، متوجه شد که از هر دو بازدید کننده بانک مواد غذایی ، یکی گفت که آنها نگران مواجه شدن با تخلیه یا قصور در وام خود در دو تا شش ماه آینده هستند.

یکی از شرکت کنندگان گفت: “همه چیز سخت است. پرداخت اجاره سخت است ، مراجعه به دکتر سخت است ، دسترسی به مواد غذایی و غذا سخت است. اکنون همه چیز بسیار سخت تر است.”

بیش از 90 درصد نیز به دلیل همه گیر شدن و داشتن مقدار قابل توجهی بدهی ، در حال چالش های شدید مالی بودند. نود و سه درصد پاسخ دهندگان از دوستان و خانواده خود وام گرفته بودند ، به وام های روز پرداخت دسترسی داشتند یا از کارت اعتباری برای کمک به پرداخت قبوض استفاده می کردند.

اگرچه فید انتاریو اطلاعات مربوط به نژاد ، مهاجرت یا پناهندگی را جمع آوری نمی کند ، اما توجه دارد که سیاه پوستان و بومیان بطور نامتناسبی تحت تأثیر فقر و ناامنی غذایی قرار دارند و سه برابر بیشتر از خانواده های غیر نژادی در معرض امنیت غذایی هستند.

استوارت گفت ، حمایت دولت های استانی و فدرال به بانک های مواد غذایی کمک کرد تا در ابتدای شیوع همه گیر موج اولیه را برآورده کنند. اما همانطور که این حمایت ها در تابستان و در پاییز کاهش می یابد ، تعداد دوباره افزایش یافته است.

این حمایت ها نشان داد که “سرمایه گذاری در حمایت از درآمد افراد می تواند شبکه ایمنی ضروری مورد نیاز مردم را فراهم کند”.

استوارت به رکود اقتصادی سال 2008 اشاره کرد که در آن مصرف بانک مواد غذایی طی دو سال تقریبا 30 درصد افزایش یافت.

وی گفت: “این هرگز کاهش پیدا نکرده است” ، و اضافه کرد که شبکه “کاملاً ترسناک است” که بدون این حمایت ها ، استفاده از بانک مواد غذایی “به طور گسترده” در ماه های آینده رشد خواهد کرد.

وی گفت: “در حالی كه بانك های مواد غذایی بهترین تلاش خود را برای تأمین نیاز در جوامع خود انجام می دهند و كارهای خارق العاده ای انجام می دهند ، اما جایگزین سیاست های عمومی و خوب نیستند.” “ما راه حلی برای فقر نیستیم.”

فید اونتاریو می گوید از دولت استانی می خواهد که:

• پشتیبانی فوری از خانواده های کم درآمد ، از جمله تهیه یک برنامه تخفیف برای اجاره یا پرداخت برای مستاجرانی که با معوقه اجاره یا تخلیه آنها روبرو هستند.
• مزایای اضطراری دریافت کنندگان کمک های اجتماعی را دوباره برگردانید.
• نرخ کمک های اجتماعی انتاریو را با استاندارد ملی تعیین شده توسط CERB هماهنگ کنید.
• تدوین قوانین و سیاست های کار قوی تر ، مانند بازگرداندن روزهای بیمار با حقوق و مشاغل با کیفیت با دستمزد قابل قبول.