روز شنبه در خارج از مارینلند ازدحام جمعیت بود، اما آنهایی که تابلوها را در دست داشتند و جلو جمع شده بودند برای بازدید از پارک موضوعی در آبشار نیاگارا، اونت، آنجا نبودند.

حدود 100 معترض که در کنار جاده ایستاده بودند، در حالی که پارک برای اولین بار در این فصل به روی بازدیدکنندگان باز شد، آنجا بودند تا مارین لند را به خاطر سال ها آزار ادعایی حیوانات محکوم کنند و کیسکا، آخرین نهنگ قاتل در اسارت در کانادا را که در آنجا مرده بود، به یاد بیاورند. مارس گذشته

«#RIPKISKA» یکی از نشانه ها را خواند.

در سال‌های منتهی به مرگ کیسکا، فعالان حقوق حیوانات از رهاسازی این نهنگ به حیات وحش حمایت کردند.

گروه های حقوق حیوانات که این اعتراض را سازماندهی کردند، Last Chance for Animals و UrgentSea، تصاویری از ضربه زدن کیسکا به شیشه تانک خود روی یک بنر ون در طول اعتراض پخش کردند.

جنیفر جیمیسون، مدافع حقوق حیوانات از استونی کریک، گفت که اعتراض روز شنبه ترکیبی از احساسات را برای او به همراه داشت.

“ما خوشحالیم که [Kiska’s] دیگر رنج نمی‌کشیم، اما هنوز کار داریم.”

از بازدیدکننده تا معترض

جیمیسون قبل از اینکه شروع به حمایت از حیوانات در اسارت در مارینلند کند، گفت که او یک بازدیدکننده بوده است.

او گفت: «من بچه هایم را به آنجا می بردم.

جیمیسون گفت که او یک مهدکودک خانگی را اداره می‌کرد و بچه‌ها را به سفرهایی به مارینلند می‌برد تا درباره حیوانات دریایی بیاموزد. او گفت که فقط چند سفر به پارک طول کشید تا متوجه شویم که “هیچ چیز آموزشی” در مورد پارک وجود ندارد.

به همین دلیل من شروع به حمایت از حیوانات کردم، زیرا در واقع به عنوان یک بازدید کننده به آنجا رفتم و از محیط اطراف و زیستگاهی که این حیوانات وحشی در آن زندگی می کردند منزجر بودم.

در سال 2014، جیمیسون با موفقیت از مدرسه فرزندش درخواست کرد تا سفر کلاسی برنامه ریزی شده به مارینلند را لغو کند. مدرسه مقصد را به باغ گیاه‌شناسی سلطنتی در برلینگتون تغییر داد.

Marineland به درخواست اخیر CBC همیلتون برای مصاحبه پاسخ نداد.

وب‌سایت آن می‌گوید سفر به پارک به معلمان کمک می‌کند تا «برنامه درسی علوم را به شیوه‌ای به یاد ماندنی و هیجان‌انگیز برای دانش‌آموزان زنده کنند».

هنگامی که Marineland هفته گذشته در فیس بوک پستی درباره روز افتتاح پارک منتشر کرد، ده ها نفر اظهار نظر کردند و گفتند که قصد دارند امسال در آن شرکت کنند یا از بخشی از پارک لذت بردند، که شامل سواری و حداقل یک ترن هوایی نیز می شود.

جیمیسون گفت که به شرمساری مردمی که هنوز از مارینلند دیدن می کنند اعتقادی ندارد.

او گفت: «من تماماً در مورد آموزش و ایجاد آگاهی هستم.

“من با استفاده از کلمه شرم یا شرمساری مردم به خاطر اینکه قبلاً به آنجا رفته بودم یا همان روز آنجا بودم راحت نیستم. [of the protest]”

مربی سابق: “ما هیچ جا نمی رویم”.

برای برخی از معترضان، هدف این است که حیوانات را از پارک خارج کرده و به پناهگاه های حیات وحش بازگردانند.

فیل دمرز، مربی سابق مارین لند و یکی از بنیانگذاران UrgentSea، گفت که فکر می کند آنها به این هدف نزدیک می شوند.

او گفت: “اعتراض بیان بسیار قدرتمندی از عزم ما بود که تا زمانی که مارین لند تصمیم نگیرند راه خود را از هر گونه استفاده از حیوانات برای سرگرمی یا اسارت جدا کنند و در نهایت آنها را برای زندگی بهتر بازنشسته کنند، به جایی نخواهیم رفت.”

جیم دیوداتی، شهردار آبشار نیاگارا، هفته گذشته به سی‌بی‌سی همیلتون گفت که او نیز از حرکت «دور شدن از حیوانات» حمایت می‌کند.

دمرز گفت که اعتراض روز شنبه تا حد زیادی از بازدیدکنندگانی که وارد پارک می‌شدند توسط نرده‌های پوشیده از برزنت محافظت می‌شد، اما او گفت که چندین بار در طول روز به پارکینگ نگاه کرده است.

می توانید از 15 تا 20 بشمارید [vehicles] حداکثر در هر زمان و این در مورد آن بود.”

سی‌بی‌سی همیلتون از مارینلند شماره‌های فروش بلیت را برای آخر هفته افتتاحیه درخواست کرد، اما هنوز پاسخی دریافت نکرده است.