آزوکار ، که به دادگاه لنمور نقل مکان کرد ، مجتمع با سه بلوک آپارتمان کم ارتفاع نزدیک به دریاچه در جاده کینگستون ، گفت: “من محل زندگی خود را دوست دارم. من بخش بزرگی از جامعه خود هستم. من یک سالن مجاور دارم.” پنج سال پیش در غرب جاده Birchmount.

مالک Salon O چند هفته پیش فهمید که ساختمانها خراب می شوند و یک برج کانکس نه طبقه جای آنها را می گیرد. او خبر ناراحت کننده ای از “سقوط” در وسط یک بیماری همه گیر منتشر کرد.

“من به تازگی سالن خود را دوباره باز کردم و سعی داشتم پس از سه ماه کار نکردن دوباره وارد کار شوم و اکنون نمی توانم با این مسئله کنار بیایم.”

توسعه دهنده و مشاور محلی می گویند که این پروژه در مراحل اولیه است و برای ورود جامعه باز است. جلسه ای برای هفته آینده برنامه ریزی شده است.

این فقط آخرین نمونه از توسعه مجدد است که از هسته خارج می شود زیرا محله های کنار جاده کینگستون به مکان های مطلوبی برای زندگی تبدیل می شوند. طرح رسمی این شهر تشدید را تشدید می کند – ساخت محله های متراکم ، پرجمعیت و دارای مجتمع های مسافرتی بیشتر و ساختمانهای آپارتمانی – در امتداد جاده های شریانی بزرگ.

در نتیجه ، دهها پروژه در امتداد جاده در مراحل مختلف برنامه ریزی ، تصویب و ساخت وجود دارد زیرا این شهر “مراکز رشد شهری” را در طول چنین راهروهای تشدید تعیین کرده است.

جان هارتلی چهار دهه در منطقه ساحل زندگی می کند ، اما پنج سال پیش ، او خانه ای زیبا در Lakeside Drive خریداری کرد. که از جاده کینگستون شروع می شود و به دریاچه انتاریو ختم می شود. او قصد دارد با طرح ساخت یک مجتمع مسافرتی 9 طبقه از درب ورودی خود مبارزه کند.

هارتلی ، كه معتقد است همه گیر COVID-19 ، با انتقال مردم از هسته مركز شهر ، دلیل همه گیر شدن COVID-19 را می گوید: “این یك حمله به خانه من است ، ساده و ساده.”

“قرار دادن 265 واحد دیگر در بالای 6000 واحد پیشنهادی برای جاده کینگستون ، این فقط یک برنامه ریزی ناموفق است.”

Frank Clayton ، یکی از محققان ارشد مرکز سیاست شهری و توسعه زمین دانشگاه رایرزون ، اخیراً بررسی کرده است که چگونه مناطق قبل از منطقه بندی برای تشدید می توانند به تأمین مسکن مورد نیاز کمک کنند.

و همچنین او قبلاً دفتری داشت که خیلی دور از دادگاه لنمور نبود.

كلیتون گفت: “شهرها باید رشد كنند. و آنها باید بزرگ یا خارج شوند.”

وی گفت جاده کینگستون برای توسعه مجدد رسیده است. این مسیر اصلی شرقی در داخل و خارج از تورنتو به کینگستون و مونترال بوده است قبل از اینکه بزرگراه 401 در دهه 1960 ساخته شود. این هنوز راهی است که دهها هزار مسافر از آن به مرکز شهر می روند و از آنجا می روند.

وی گفت: “حتی با بیماری همه گیر تقاضای زیادی برای مسکن وجود دارد ، اما با توسعه یک تأخیر بزرگ است.” “اگر عرضه به تقاضا پاسخ ندهد ، قیمت ها از پشت بام عبور می کنند.”

برنامه ریزان شهری مانند کلیتون آنچه را “تراکم” می نامند ترجیح می دهند پراکندگی باشد. آنها می گویند که این کار پیاده روی و دوچرخه سواری را به کار ، حمل و نقل عمومی ، ایمنی و بهره وری انرژی تشویق می کند ، در حالی که ساخت زیربخش های بیشتر در حومه شهر منجر به استفاده بیشتر از ماشین ، مصرف سوخت های فسیلی ، آلودگی و هموار سازی زمین های کشاورزی و فضای سبز با ارزش می شود.

فشار برای تراکم بیشتر دلیل ساخت کاندو بیشتر در خارج از مرکز شهر است و چرا رونق اواسط ظهور در Leslieville و The Beach در امتداد جاده Kingston و Queen Street East به سمت بیرون موج می زند.

کلیتون می گوید ارتفاع و تراکم با توجه به هزینه های پروژه تعیین می شود ، نه خواسته های جامعه. او می گوید ارتفاع هشت و 10 طبقه در امتداد جاده کینگستون بی دلیل نیست.

“این نمی تواند فقط همان چیزی باشد که جامعه محلی می خواهد. باید ترکیبی از آنچه از منظر توسعه کار می کند باشد ، توسعه دهنده می تواند از طریق آن درآمد کسب کند ، زیرا آنها همیشه می خواهند پول در بیاورند و مسکن را تأمین می کنند.”

اما افراد جامعه نگران این هستند که اگر توسعه دهندگان آزادانه اختیار کنند ، چگونه به نظر می رسد.

“آنا دوار گلی” از انجمن جامعه دهکده Birch Cliff گفت: “این کاملا یک دره کانکس است. آنها بسیار متراکم ، بسیار گسترده و بسیار بلند هستند.”

وی به طرح احیای جاده کینگستون ، که در سال 2010 رونمایی شد ، اشاره کرد که در آن شهر توافق کرده است که ارتفاعات ساختمان را برای بسیاری از مناطق از جاده Birchmount تا Warden Avenue به چهار تا شش طبقه محدود کند ،

“به نظر می رسد که یک نتیجه قبلی وجود دارد که اگر توسعه دهندگان تراکم بیشتری می خواهند ، آنچه در برنامه است که در این جامعه با دقت مورد مشاوره قرار گرفته است … ما می خواهیم به این نیاز موکول شویم تا هزاران دلار درآمد کسب کنیم.”