لیز سیمپسون گفت که مادرش زنی اهل فیلیپین برای شروع خیاطی الهام گرفته است که برای عروسک هایش لباس درست می کرد. و اگرچه سیمپسون می گوید که خیاطی را مستقیماً از مادرش یاد نگرفته است، اما از دوران کودکی این بخشی از زندگی او بوده است.
سیمپسون گفت: “من در محاصره الگوهای خیاطی، کاتالوگ ها و پارچه بزرگ شدم.” چرخ خیاطی تقریبا همیشه روی میز ناهارخوری ما بود.
سیمپسون در حال حاضر مالک یک مغازه پارچه فروشی در همیلتون به نام Needlework است و یکی از سازمان دهندگان Hamilton Frocktails است، رویدادی که فاضلاب را از اطراف انتاریو و حتی شمال نیویورک در روز شنبه گرد هم می آورد تا در مورد اشتیاق مشترک خود صحبت کنند و علاقه خود را نشان دهند. خلقت ها
بعد از اولین بار در سال 2019 در همیلتون برگزار میشود، اما یکی از چندین موردی است که در زمانهای مختلف سال در سراسر جهان برگزار میشود، از اتاوا تا میامی، فلوریدا، سیدنی، استرالیا.
چند روز قبل از رویداد آخر هفته، سیمپسون مانند مادرش به خودش یاد داد که چگونه خیاطی کند و – با “آزمایش و خطا” زیاد – در نهایت شروع به ساخت لباسهای خودش کرد.
“برای من، [sewing] بسیار عمیقا راضی کننده است اینکه بتوانید دقیقا همان چیزی را بسازید که می خواهید بسازید و آن را دقیقاً همانطور که می خواهید به تناسب شما دربیاورید.”
برانگیختن دوباره عشق به خیاطی
اگرچه این احساس رضایت دلیل اصلی خیاطی سیمپسون است، او مقرون به صرفه بودن، گنجاندن اندازه، فردیت و پایداری را به عنوان انگیزه های دیگر فهرست می کند.
برخی از آن با لکس براون طراح همیلتون طنین انداز می شود. او می گوید که پایداری بزرگترین دغدغه او در تولید لباس است.
براون می گوید که خیاطی را در سن بسیار پایین زمانی که مادربزرگ جامائیکایی اش به او آموزش می داد، شروع کرد. او گفت که از آن زمان به مد علاقه مند بوده است.
او گفت: «مانند هر تابستان در اولین روز مدرسه ام با لباس کار می کردیم، و این مثل پروژه ما بود.
اما پس از حضور در دانشگاه متروپولیتن تورنتو برای طراحی مد، او از این صنعت “عاشق” شد.
بهعنوان کسی که با بازی روی زمین بزرگ شد و «روی زمین کوک کرد»، یادگیری در مورد برخی از بخشهای غیراخلاقی و زیانآور صنعت، او را از آن دور کرد.
سرانجام، براون راه بازگشت را پیدا کرد و با ساختن لباسها بهطور پایدار – اطمینان از استفاده از الیاف مناسب، استفاده از ضایعات پارچه، ساخت قطعات طراحیشده برای استفاده سالها و بیشتر – و همچنین با تشویق به ترمیم لباسها و پوشیدن لباسهای دوم، اوضاع را به دست گرفت. -لباس دست
او گفت: “لباس های زیادی وجود دارد.” “تولید فعال لباسهای بیشتر راهحل نیست. بله، من این کار را به روشی پایدارتر انجام میدهم… اما مثل این است که هنوز هم برای تغذیه مصرفکنندگان چیزهایی درست میکنم.”
براون مالک کسب و کار پوشاک خود، Neoteny است، اما همچنین خدمات تغییرات را از طریق Reloved Boutique، که او با مادر و خواهرش مالک آن است، ارائه می دهد.
گرد هم آوردن یک جامعه در حال رشد
این اثر به خوبی به گوشهنشینانی که خود را توصیف میکنند، همانطور که براون خود را میخواند، میآید. او بیشتر وقت خود را در استودیوی خود یا ارتباط آنلاین با دیگران می گذراند.
اینجاست که رویدادی مانند Frocktails مطرح می شود.
براون گفت: “من خیلی هیجان زده بودم که می دیدم حتی یک چیز است، زیرا اینطور است، “چی؟ کسی می خواهد در مورد خیاطی صحبت کند؟ مثل، بله، لطفا، تمام روز.” “این یک جامعه دوست داشتنی است.”
سیمپسون، که همیلتون فروکتیل را با شریک تجاری خود کیت هانتر راه اندازی کرد، گفت که اکثر افراد در جامعه خیاطی به صورت آنلاین به هم متصل می شوند و این جامعه پس از بیماری همه گیر رشد کرده است.
این آخر هفته فرصتی را فراهم می کند که مردم را از پوسته خود بیرون بیاورید.
او میگوید: «معمولاً وقتی خیاطی میکنی، این کاری است که به تنهایی انجام میدهی، چندان شبیه یک فعالیت اجتماعی نیست، مگر اینکه در کلاسها یا کارگاههای آموزشی شرکت کنی.
سیمپسون منتظر مردمی از کیچنر، تورنتو، بوفالو و فراتر از آن است که عصر شنبه در گلخانه پارک گاج جمع می شوند.
او گفت: «همیلتون فروکتیل فقط فرصتی برای افرادی است که در برخی از این جوامع آنلاین مشارکت دارند تا یکدیگر را ملاقات کنند و چیزهایی را که ساخته اند جشن بگیرند.