بشردوستی “بخشی از DNA او”: مارگارت ژوراوینسکی در 91 سالگی پس از اهدای میلیون ها دلار به مراقبت های بهداشتی درگذشت.

مارگارت ژوراوینسکی که به خاطر اهدای میلیون ها دلار به طرح های مراقبت های بهداشتی محلی شهرت داشت، روز سه شنبه در سن 91 سالگی درگذشت.

ژوراوینسکی در دوران رکود بزرگ در شرق همیلتون بزرگ شد و پس از جنگ با شوهرش چارلز در حالی که در کانتر Woolworth کار می کرد ملاقات کرد.

آنها به مدت 65 سال ازدواج کردند، زیرا ژوراوینسکی به چارلز در مدیریت پیست اسب دوانی فلامبورو داونز برای چندین دهه قبل از فروش شرکت در سال 2003 کمک کرد.

چارلز سال گذشته در 92 سالگی درگذشت.

هر دو اثر خود را در شهر به جا گذاشتند، به طوری که نام Juravinski را می توان در ساختمان های سراسر شهر مشاهده کرد.

دو نفر ایستاده اند.
مارگارت و چارلز ژوراوینسکی در ماه مه 2019 یک هدیه ملکی 100 میلیون دلاری برای خود ایجاد کردند. (ارسال شده توسط دانشگاه مک مستر)

شهردار آندریا هوروات روز پنجشنبه در یک بیانیه رسانه ای گفت: «مارگارت به خاطر فداکاری، انرژی و خردش با علاقه به یاد خواهد آمد.

آنها به همراه همسرش، چارلز، میراث ارزشمندی از سخاوت قابل توجه را از خود به یادگار گذاشتند که زندگی بسیاری را تحت تاثیر قرار داده است.

این زوج پس از مرگ به اهدای خود ادامه خواهند داد

این زوج بیش از 60 میلیون دلار به اهداف مراقبت های بهداشتی و تحقیقات در شهر اهدا کردند.

آنها همچنین مؤسسه تحقیقاتی Juravinski را در سال 2019 ایجاد کردند که به شکل یک صندوق وقفی 100 میلیون دلاری بود.

این هدیه باعث می شود که دانشگاه مک مستر، علوم بهداشتی همیلتون (HHS) و مراقبت های بهداشتی سنت جوزف همیلتون مجموعاً تا 5 میلیون دلار در سال پس از مرگ خود دریافت کنند.

HHS در بیانیه ای آنها را “یک نیروی غیرقابل توقف” خواند.

«قدرت مارگارت نه از طریق نمایش‌های بزرگ، بلکه از طریق حضور آرام، درک دقیق سیستم مراقبت‌های بهداشتی در حال تکامل، و تعهد تزلزل ناپذیر برای به اشتراک گذاشتن ثروت خوب خود به امید ایجاد تغییر در جامعه‌ای که تقریباً خانه آن بود، منتقل شد. یک قرن،” در بیانیه مشترک مرکز بهداشت و درمان سنت جوزف همیلتون، بنیاد بهداشت و درمان سنت جوزف و سیستم بهداشت سنت جوزف آمده است.

او عاشق کتاب، مراقب جامعه ما و زنی کم حرف، اما زیرک و تاثیرگذار بود.»

دکتر جولیان دوبرانوفسکی، رئیس مؤسسه تحقیقاتی ژوراوینسکی و کمیته های علمی، گفت: “بخشش بخشی از DNA او بود.”

«خوشحالی فوق‌العاده بود که او را دوستم خطاب کنم، و در حالی که دلم برای لبخند فوق‌العاده و حس شوخ طبعی او تنگ خواهد شد، این به من امیدواری می‌دهد که بدانم میراث او و چارلی از طریق مؤسسه تحقیقاتی Juravinski و بیماران بی‌شماری زنده خواهد ماند. و خانواده هایی که تحت تأثیر سخاوت بی اندازه آنها قرار گرفته اند.”