نوستالژی و تناسب اندام در دستور کار این سالمندان در لندن، انترناسیونال است، که هر هفته اسکیت های غلتکی خود را برای سرگرمی های چهار چرخ به پا می کنند.
حدود 30 نفر از آنها هر چهارشنبه برای شرکت در فعالیتی که توسط انجمن تناسب اندام سالمندان هاف ان پاف سازماندهی شده است، به پیست غلتکی مرکز جامعه خوش بینان شمال لندن می روند.
برای برخی، این فرصتی است تا گرد و غبار اسکیت های غلتکی را از دوران جوانی خود پاک کنند، در حالی که برخی دیگر این فعالیت را بعداً در زندگی آغاز کردند.
پائولین متیوز که چند سال پیش قبل از پیوستن به گروه Huff N’ Puff، 30 سال از اسکیت سواری استراحت کرد، گفت: “این شما را جوان نگه می دارد، فعال نگه می دارد – و من عاشق موسیقی هستم.”
او اعتراف کرد که در ابتدا کمی ترسناک بود که دوباره روی اسکیت باز شود، اما اکنون شیار خود را پیدا کرده است.
او گفت: «این نسبتاً آسان است. “شما فقط باید یاد بگیرید که متوقف شوید، می دانید، زیرا همین است [most] چیز مهم.”
در حالی که اسکیت سواری می کنند، یک دیسک جوکی موسیقی انتخابی دهه های گذشته را پخش می کند. برای متیوز، موسیقی متن، احساسات دوران نوجوانی او را در اسکیت غلتکی در لندن بازمی گرداند.
موسیقی از دوره های دیگر
رابرت ویموث، که توسط دیجی ژرم کار میکند، پس از یک تصادف کاری که باعث شد او قادر به اسکیت سواری ایمن نباشد، مسئولیت موسیقی را بر عهده گرفت. او آهنگ های دهه 1950، 60 و 70 را با گوشه ای از موسیقی کانتری و دهه 80 می نوازد.
او با اشاره به اینکه آهنگ های بابی دارین و روی اوربیسون در لیست پخش هستند، گفت: «تا زمانی که آنها موسیقی را می خواهند، من به پخش آن ادامه می دهم. او مطمئن می شود که درخواست ها را می پذیرد.
این مرد 75 ساله در سال 1966 هنگام اسکیت سواری در ورزشگاه لندن در خیابان های Bathurst و Ridout با همسرش Sandy Weymouth ملاقات کرد. در جولای امسال، آنها 56 سالگی خود را جشن خواهند گرفت.
رابرت گفت: «هرکسی که در آن روزها کسی بود، اسکیت سواری میکرد. او و سندی شش شب در هفته به اسکیت می رفتند.
سندی افزود: “تنها شبی که اسکیت سواری نکردید دوشنبه بود، زیرا یک بازی شبیه لوتو بود، و ما آن را دوست نداشتیم.” “ما می خواستیم هفت شب در هفته باشد.”
جودی کمبل بیشتر عمر خود را روی چرخ ها گذراند – از اسکیت غلتکی در نوجوانی تا رولربلیدینگ در بزرگسالی.
پس از سقوط چند سال پیش، کمپبل فکر کرد که دیگر نمی تواند اسکیت بازی کند. با آسیب عصبی در پاهایش که چالشهای بیشتری را به او اضافه میکند، او اکنون از واکر خود در حین اسکیت سواری استفاده میکند.
او گفت: “من می توانم با سرعت خودم اینجا بروم. هیچ کس به من عجله نمی کند و این فقط یک راه خوب برای لذت بردن از اسکیت سواری بدون ترس از افتادن است.”
“اجازه ندهید ناتوانی های خود شما را از انجام کاری که همیشه می خواستید باز دارد. من فقط فهمیدم که بتوانم از کاری که دوست دارم لذت ببرم. این احساس آزادی است که شما به دست می آورید.”
“تو هیچ وقت برای یادگیری آنقدر پیر نیستی”
جودی ردیک با پوشیدن محافظ مچ دست و محافظ سر، گفت که شما هرگز برای یادگیری اسکیت سواری آنقدر پیر نیستید.
او گفت: «من از 65 سالگی شروع کردم، الان 74 هستم. “زمان خود را نگیرید. صبور باشید. می آید.
“برای من بسیار مهم است که فعال باشم و این یکی از بهترین کارهایی است که می توانم انجام دهم. دوستی هایی که در اینجا برقرار کرده ام را دوست دارم. فقط افراد از هر طبقه ای هستند و همه پذیرفته شده اند.”
برندا هالتون نیز در اواخر عمر، در سن 50 سالگی، حدود 16 سال پیش، این فعالیت را آغاز کرد.
او گفت: “من در مقایسه با بسیاری از آنها دیر اسکیت باز هستم.” او در طول راه چند کبودی داشت، اما استخوان شکسته ای نداشت.
هالتون گفت: “این نزدیک ترین چیزی است که من به رقصیدن می کنم.” “Huff N’ Puff عالی است زیرا افراد باتجربه زیادی وجود دارند. برخی از افراد در کمک به شما بسیار خوب هستند. ما واقعاً مراقب یکدیگر هستیم.”
داگ اندرسون، رئیس انجمن هاف ان پاف، گفت که بخش اجتماعی اسکیت روی غلتک حتی از ورزش برای برخی از سالمندان مهم تر است. او گفت که او هرگز در زندگی خود اسکیت بازی نکرده است، اما دوست دارد برای گوش دادن به موسیقی به گردهمایی های اسکیت برود.
او گفت Huff N’ Puff حدود 40 فعالیت در سرتاسر لندن دارد، از رقص اسلو تا تپ رقص، و تخمین میزند که گروه اسکیت غلتکی بیش از 30 سال است که فعالیت میکند.
گروه اسکیت غلتکی Huff N’ Puff 55+ از ساعت 10 تا 11:30 صبح به وقت شرقی چهارشنبه ها در مرکز جامعه خوش بینانه شمال لندن تشکیل جلسه می دهد.
در اینجا چیزی است که اسکیت بازان دیگر باید بگویند: