هورست گیسلر هرگز تصور نمی کرد که روزی تنها پسرش را به خاک بسپارد.

اما روز یکشنبه، این دقیقاً همان کاری است که این پیرمرد 70 ساله و اعضای خانواده پس از کشته شدن اندرو گیسلر پس از تیراندازی توسط یک افسر پلیس تورنتو در اوایل این ماه جمع شده‌اند.

گیسلر گفت: «در دو هفته گذشته شرایط سختی بوده و برای خانواده ما واقعاً سخت است. ما سعی می کنیم سر خود را در مورد اینکه چرا این اتفاق می افتد بپیچانیم.

تیراندازی در یک پارکینگ در انتهای شرقی شهر در نزدیکی خیابان های دانفورث و پارک ویکتوریا اندکی بعد از ظهر روز 10 می رخ داد.

SIU، که موارد جراحات جدی، مرگ و ادعاهای تجاوز جنسی شامل پلیس را بررسی می کند، گفته است که فردی پس از برخورد با مردی که در مضیقه بود، یک افسر پلیس را سرنگون کرده است. یک امدادگر خارج از وظیفه به سی‌بی‌سی نیوز گفت که این او بود که پس از دیدن مردی در “وضعیت واضح بحران سلامت روان” به پلیس هشدار داد.

جاناتان استاورو، امدادگر، گفت که این مرد چاقویی در دست داشت که او آن را تیغه سوئیچ توصیف کرد و باعث شد استاورو به افسری که در آن نزدیکی بود هشدار دهد.

SIU که اندرو را به طور عمومی شناسایی نکرده است، می گوید که یک مرد 40 ساله در پی “تعامل” با یک افسر پلیس تورنتو هدف گلوله قرار گرفت.

او به بیمارستان منتقل شد و بعداً اعلام شد که درگذشت. پلیس گفته است تا زمانی که تحقیقات SIU در حال انجام است، نمی توانند درباره این وضعیت اظهار نظر کنند.

از زمان مرگ اندرو، خانواده او در یک الگوی نگه داشتن منتظر پاسخ مانده اند. گیسلر می گوید که توسط SIU به او گفته شده است که تحقیقات در مورد مرگ او ممکن است تا چهار ماه طول بکشد.

به عنوان “مهربان” یاد می شود

در حال حاضر، آنها از اندرو به عنوان یک مرد “مهربان” و “خوب” یاد می کنند.

لسلی گیسلر، خواهر اندرو، گفت: «او از آن جورهایی بود که با بودن در کنار شما احساس راحتی می‌کردید.

لسلی می‌گوید که خواهر و برادرها در یک گروه دوستانه با هم صمیمی بودند و در شهر کوچک بومانویل به دنیا آمدند و بعداً به تورنتو رفتند.

اندرو با وجود اینکه مردی “بسیار ساکت و خجالتی” بود، ادامه داد، حس شوخ طبعی خوبی داشت. او آرام و راحت بود و پس از اینکه خودش نواختن گیتار را یاد گرفت، می‌توانست هر آهنگی را روی گیتار بنوازد.

لزلی می‌گوید: «می‌دانید که او به نوعی از هر موقعیتی کم‌کم می‌کرد، حتی اگر در حال گذراندن مشکلاتی بود».

او می گوید که اندرو به ویژه در چند سال آخر زندگی خود با افسردگی و اضطراب مبارزه کرد. گیسلر می‌گوید اندرو به‌ویژه با اعتیاد به الکل دست و پنجه نرم می‌کرد – نبردی که به نظر می‌رسید در سکوت از آن رنج می‌برد.

گیسلر گفت: “او به کمک نیاز داشت. او به کسی نیاز داشت که او را به بیمارستان برساند و او باید در آنجا باشد.”

اندرو در میان مبارزاتش برای روزها ناپدید می شد. خواهرش می‌گوید، اما قبل از مرگش، او مشتاق بهبودی بود.

رویای بازگشت به نیروی کار

او گفت: “او گفت که آرزو دارد، می دانید، دوباره به نیروی کار بازگردد و واقعاً به نوعی دوباره روی پای خود بازگردد.” و افزود که اندرو یک کارگر فولاد در تورنتو بوده است.

او از طرف خانواده من و دوستانم محبت و حمایت زیادی داشت، اما می دانید، این فقط یک رشته بد از اتفاقات بود.

گیسلر می گوید که اندرو در لیست انتظار طولانی در مرکز اعتیاد و سلامت روان پس از دوره قبلی بازپروری قرار داشت.

او هرگز تصور نمی کرد پسرش به این شکل بمیرد.

“پسر من مجبور نبود آن روز بمیرد. او هرگز نباید می مرد [had] گیسلر گفت که بمیرد چون حالش خوب نبود.

گیسلر می‌گوید مرگ پسرش باید بخشی از یک گفتگوی گسترده‌تر در مورد پاسخ پلیس به تماس‌های مربوط به سلامت روان و ناراحتی باشد.

این موضوع پس از مرگ اعجاز چودری، دآندر کمپبل، رجیس کورچینسکی-پاکت و دیگران در جریان تعامل با پلیس در چند سال گذشته مورد توجه قرار گرفت، که جرقه درخواست‌هایی برای تغییر و کاهش بودجه برای خدمات پلیس در سراسر کشور شد. منطقه تورنتو بزرگ

گیسلر درباره مرگ‌های ناشی از پلیس گفت: «این برای دیگران نیز اتفاق افتاده است.

این برای بسیاری از مردم اتفاق افتاده است و سیستم آنها را ناامید کرده است.»